به گزارش یزدفردا: الهه شمس: کتاب «درمان اندوه: در جستجوی پایان فقدان» (The Grief Cure: Looking for the End of Loss)، اثر جدید کدی دلیستراتی که در ژوئن ۲۰۲۴ توسط انتشارات هارپر منتشر شده است، کاوشی چندوجهی و عمیقاً شخصی در باب یکی از جهان‌شمول‌ترین تجارب انسانی است. این اثر غیرداستانی که نامزد جایزه معتبر PEN/John Kenneth Galbraith شده و تحسین منتقدان و نویسندگان برجسته‌ای را برانگیخته، صرفاً یک روایت خطی از سوگواری نیست؛ بلکه سفری پژوهشگرانه و تأمل‌برانگیز در تقاطع علم مدرن، تاریخ، ادبیات و تجربه زیسته است که به دنبال درک ماهیت رابطه ما با اندوه و نگرش‌های در حال تحول جامعه نسبت به «درمان» آن می‌گردد.

از سوگ شخصی تا کاوش جهانی: محتوا و رویکرد کتاب

نقطه عزیمت کتاب، تجربه‌ای عمیقاً شخصی است: فقدان مادر نویسنده بر اثر سرطان در اوایل بیست‌سالگی‌اش. این رویداد، دلیستراتی را با سردرگمی و پرسش‌هایی بنیادین مواجه می‌کند. او در مقدمه کتاب شرح می‌دهد که چگونه توصیه‌های رایج – پیمودن پنج مرحله سوگ، رسیدن به “اختتامیه” (closure)، بازگشت سریع به کار و زندگی “عادی” – برایش ناکافی و حتی نامناسب به نظر می‌رسیدند. این نارضایتی، او را به سفری اکتشافی سوق می‌دهد که فراتر از مرزهای پذیرفته‌شده سوگواری می‌رود.

محور اصلی کتاب، همین سفر تحقیقی است. دلیستراتی به جای پذیرش منفعلانه اندوه یا تلاش برای سرکوب آن، فعالانه به دنبال راه‌هایی برای فهم و شاید تسکین درد فقدان می‌گردد. او در این مسیر، با طیف وسیعی از افراد و رویکردها مواجه می‌شود: از پژوهشگران علوم اعصاب که روی مکانیسم‌های “حذف حافظه” کار می‌کنند، تا تکنولوژیست‌هایی که ابزارهای جدیدی برای مدیریت احساسات ارائه می‌دهند. او به سراغ درمانگران با متدهای غیرمتعارف، بازاریابانی که محصولات و خدماتی برای سوگواران عرضه می‌کنند، و اجتماعاتی در سراسر جهان می‌رود که هر یک به شیوه‌ای خاص با فقدان کنار می‌آیند.

همزمان با این کاوش شخصی و تحقیقی، نویسنده به یک تحول مهم در حوزه سلامت روان اشاره می‌کند: به رسمیت شناخته شدن “اختلال اندوه طولانی‌مدت” (Prolonged Grief Disorder - PGD) توسط انجمن روان‌پزشکی آمریکا (APA) و سازمان جهانی بهداشت (WHO). این تشخیص جدید، که بر اساس علائم و معیارهای مشخصی صورت می‌گیرد، ضمن گشودن درهای جدیدی برای درمان و گفتگوی تخصصی درباره اشکال ناتوان‌کننده و مزمن اندوه، بحث مهمی را نیز دامن زده است: آیا رویکرد پزشکی و “درمان‌محور”، بهترین یا تنها راه مواجهه با این شکل از اندوه، هرچند شدید و طولانی، است؟ دلیستراتی با ظرافت، این مناقشه را در بستر روایت خود مطرح می‌کند و خواننده را به تأمل درباره مرز میان اندوه به مثابه بخشی طبیعی از تجربه انسانی و اندوه به مثابه یک “اختلال” قابل درمان فرامی‌خواند.

آنچه به کتاب «درمان اندوه» عمق و غنای ویژه‌ای می‌بخشد، توانایی نویسنده در درهم‌تنیدن طنین عمیق و عاطفی روایت شخصی‌اش با تحقیقات دقیق و بینش تاریخی است. او تجربه خود را نه به شکلی منزوی، بلکه در گفتگو با بزرگ‌ترین نویسندگان و متفکران تاریخ قرار می‌دهد؛ کسانی که قرن‌ها با پرسش ابدی “چگونه می‌توانیم به بهترین وجه با فقدان روبه‌رو شویم؟ ” دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. این رویکرد بینارشته‌ای، کتاب را از سطح یک خاطره‌نگاری صرف فراتر برده و به اثری بدل می‌کند که در آن، اندوه شخصی در بستری وسیع‌تر از تاریخ اندیشه، تحولات علمی و پویایی‌های فرهنگی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

کدی دلیستراتی: نویسنده، روزنامه‌نگار و کاشف قلمرو اندوه

کدی دلیستراتی، نویسنده «درمان اندوه»، چهره‌ای شناخته‌شده در عرصه نویسندگی و روزنامه‌نگاری فرهنگی است. او که اخیراً به عنوان سردبیر بخش فرهنگ در مجله معتبر وال‌استریت ژورنال فعالیت داشته، پیش از این نیز سابقه همکاری با نشریات تراز اولی چون نیویورک تایمز، نیویورکر، آتلانتیک را در کارنامه دارد و به عنوان ستون‌نویس هنرهای اروپایی برای پاریس ریوو قلم زده است.

پیشینه آکادمیک او نیز قابل توجه است؛ او دارای مدرک کارشناسی در رشته علوم سیاسی از دانشگاه نیویورک (NYU) و مدرک تاریخ از دانشگاه آکسفورد است. این ترکیب از دانش سیاسی، تاریخی و تجربه گسترده در روزنامه‌نگاری فرهنگی، زمینه لازم برای نگارش اثری چون «درمان اندوه» را فراهم آورده است؛ کتابی که نیازمند توانایی تحقیق دقیق، تحلیل فرهنگی، روایت‌پردازی گیرا و صداقت در بیان تجربیات شخصی است.

همچنین، مجله British Vogue او را به عنوان یکی از بهترین نویسندگان جوان سال معرفی کرده که نشان‌دهنده جایگاه رو به رشد او در میان نسل جدید نویسندگان انگلیسی‌زبان است. سکونت او در نیویورک، یکی از مراکز فرهنگی جهان، احتمالاً در دسترسی او به منابع متنوع و دیدگاه‌های گوناگون که در کتابش بازتاب یافته، بی‌تأثیر نبوده است. «درمان اندوه»، اولین کتاب بلند غیرداستانی او محسوب می‌شود که با توجه به پیشینه قوی نویسنده، انتظارات بالایی را ایجاد کرده است.

طنین تحسین: بازتاب‌های انتقادی و جایگاه «درمان اندوه»

حتی پیش از انتشار رسمی، «درمان اندوه» با استقبال گرم و تحسین‌آمیز منتقدان و نویسندگان برجسته مواجه شده است. نامزدی برای جایزه معتبر PEN/John Kenneth Galbraith در بخش غیرداستانی و انتخاب به عنوان کتاب منتخب ماه ژوئن توسط باشگاه The Next Big Idea، نشان از اهمیت و کیفیت بالای اثر دارد.

مرور نظرات منتشر شده، بر چند ویژگی کلیدی کتاب تأکید دارد:

نخست: توانایی دلیستراتی در ترکیب ماهرانه روایت شخصی با کاوش فکری و پژوهشی گسترده است. لسلی جمیسون، نویسنده تحسین‌شده، اشاره می‌کند که دلیستراتی “با مهارت اندوه شخصی خود را در بستری گسترده‌تر از کنجکاوی و غم تنیده” و راه‌های متنوع مواجهه با اندوه را بررسی می‌کند. Kirkus Reviews آن را “روایتی تاثیرگذار از تجربه اندوه طولانی و عمیق” می‌خواند و جس والتر از “سفری جذاب در میان راه‌های سنتی و جدید کنار آمدن با فقدان” سخن می‌گوید. The Brooklyn Rail نیز به این نکته اشاره دارد که کتاب “شکاف میان تجربه فردی و زمینه اجتماعی وسیع اندوه را پل می‌زند”، امری که آن را از بسیاری آثار مشابه متمایز می‌کند.

دوم: صداقت، هوشمندی و نگاه موشکافانه نویسنده مورد ستایش قرار گرفته است. کلر دیدرر از “کنجکاوی صمیمانه و صداقتی گزنده” در کالبدشکافی اندوه نویسنده یاد می‌کند و نتیجه را اثری “خردمندانه، بسیار خواندنی و واقعاً تأثیرگذار” می‌داند. لورن الکین آن را “سفری دقیق و پخته” توصیف می‌کند و سوزان کین، نویسنده کتاب‌های پرفروش سکوت و تلخ و شیرین، آن را “فوق‌العاده” خوانده و مطالعه‌اش را برای هر کسی که اندوه را تجربه کرده یا انتظارش را دارد، ضروری می‌داند.

سوم: اهمیت و جهان‌شمولی موضوع و توانایی کتاب در کاهش احساس انزوا در میان سوگواران، نکته دیگری است که در نقدها برجسته شده است. کیت بولیک می‌نویسد که ای کاش این کتاب دهه‌ها پیش وجود داشت و معتقد است که دلیستراتی “یکی از تنهاترین تجربه‌های زندگی را از رمز و راز رهانید و راهی نو نشان داد”. لس‌آنجلس تایمز نیز با اشاره به اینکه “اندوه بالاخره سراغ همه می‌آید”، تأکید می‌کند که روایت دلیستراتی نشان می‌دهد “باید سخت‌تر بکوشیم که به‌تنهایی با آن روبه‌رو نشویم.”

در مجموع، بازخوردها نشان می‌دهد که «درمان اندوه» اثری فراتر از انتظار است؛ کتابی که با ترکیب هوشمندانه خاطره‌نگاری، پژوهش علمی، تحلیل فرهنگی و تأملات فلسفی، نه تنها روایتی تأثیرگذار از سفر شخصی یک فرد در مواجهه با فقدان ارائه می‌دهد، بلکه به پرسش‌های بنیادین درباره ماهیت اندوه، راه‌های کنار آمدن با آن و نقش جامعه و علم در این فرآیند می‌پردازد. این کتاب، با توجه به موضوع جهان‌شمول و رویکرد چندلایه و دقیقش، پتانسیل آن را دارد که به منبعی مهم و ماندگار برای تمام کسانی بدل شود که با تجربه فقدان دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا به دنبال درک عمیق‌تری از این وجه جدایی‌ناپذیر وضعیت انسانی هستند.

منابع: سایت انجمن بازنشستگان آمریکا، آمازون و گودریدز

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا